Sıkıntılı yılların verdiği bir birliktelik ile ummadığın yerden gelen ses Sessizce bir çırpınışın gizemi ile uyanırsın sabaha ve .. Ve yine aynı kavga ve yine aynı çırpınış içinde uyanmak sabaha. Ne acıdır aslında.. … Anlatmak istediklerini doğru bir şekilde ifade edememek sevdiğine, Anlaşılamamak gün geçtikce içten içe acı çekerek Geleceğe dair umutsuzca yola çıkmak Bir nevi verilen sözlerin arkasında kalamama.. … Nelerin getireceğini bilmeden hayatın ortasına olta atmış Beklemekten başka bir şey değildir yıpranmışlık Sadece aval aval bakmak çoğu zaman.. Kendini anlatamamak… … Duygusal bağların git gide kopması şimdi. Ellerin kelepçelenmiş .. ne farkı varki? Konuşamamaktan anlatıp da anlaşılmamanın…. Ne kadar dil döksende , ne kadar karamsarlığa düşssende Anlaşılabilmek için yıpranmıştır aşk… Kıvranarak daha nereye kadar sürdürebilirsin , zamanını çalmak...
Kelimeleri özgür bırak! Düşman değil aslında hiçbir düşünce sana; Hiçbir ifade soygun değil hayattan çalınan Zafer sandıklarında zafer değil bilesin! Bir gün hıçkırıklara boğulduğunda anlarsın .. Taarruza uğratılmış bir yüreğin ahını almışsın durduk yere Vur şimdi, hadi! Kır kalpleri.. Ne kazanacaksın, hangi zaferden bahsedeceksin sonu hüsran olan hayallerinde Düşman değil aslında hiçbir düşünce yaşat mutluluğu Sonuna kadar hadi durma çıkar göğe sevdiğini delicesine Sanma ki bir ifade sonsuzdur.. Ve Sanma hep aynı duyguyla son bulur. Biter belki, belki de bitmez Sen! Kelimeleri özgür bırak, Savur tüm duygularını. Gerek hırçın dalgalara maruz bırak, gerekse sal gitsin okyanusun derinliklerine Hiçbir ifade soygun değil hayattan çalınan Unutma her vapur bir gün iskelesinde can verecek. Her duygu en layığıyla yaşanacak.. Unutma! Sen kelimeleri özgür bırak. Gönül istediği limanda beraberce son bulacak.. Ecem YILDIZ 28.08.17 Not: Resim Alınt...
Özlemini duyduğum o kar yağmıyor şimdi Şubat’ın son haftasında oynadığım kar ‘ın Ahenk uyandırışı kalmış sadece aklımda Göz alıcı beyazlık yok artık etrafta Farklı iklimlerin içerisinde kalmak Çoğu zaman eksiklik katıyor hayatıma Oysa daha on beşimdeyken ben Ne kardan adamlar , ne kar topları yapardım Her yer cıvıl cıvıl çocuk sesleri ile doluydu Memleketin o soğuk gecelerde verdiği Sıcacık duygu bambaşkaymış oysa… Kış mevsimini fazla yaşamayan yerdeyim şimdi Taa.. on yedimde gelmişim Eksikliğini keşfettiğim kar’ın Yokluğu farkediliyor, yaşayışımda Önceleri bulutların yağdırışı kar’ı İzlettirişi ,ve mana bulmak Yere dökülen her kar tanesinde Cama baktığında, buğulanan bir düş Elini attığında; tertemiz bir sayfa Tadamıyorum bunları şimdi Eksiklik var yaşamımda sanki Buğulu bir cama sevdiğinin adını yazmak misali Ya da arkdaşına şakacık yapmak için Atılan bir kar topu ; özlemim şimdi Kıbrıs’ın bende eksikliğini hissettiğim yanı Özlemini duyduğum yağmayan o kar’ı ...
Yorumlar
Yorum Gönder