DÜŞÜNSEL YAPITLAR

Tekdüzelik ile yürümeyen bir hayat içerisindeyiz. Bazı zaman aksi , bazı zaman yolunda giden işler , bazen karışıklığa bazen ise mutluluğa dönüşebiliyor. Değişmeyen tek şeyin değişim olduğunu vurgulayan Descartes gerçekten çok doğru bir konuya değinmiş. Şöyle açıklamak gerekirse biz bireyler bile hergün kendi içimizde yeni bir değişim ile karşıu karşıya kalıyoruz. Bu durum bizler için bazen iyi sonuçlar doğursada kimi zaman şaşkınlığımızın bir parçası haline geliyor. Bir gün mutluluktan göklere uçarken , diğer gün ağlamaklı hal alabiliyoruz. Bu durum ruh halimizin değişkenliğinin belirtisidir çoğu kez fakat , renklenen dünyamızda o kadar çok kafamızı kurcalayan şeyler var ki kendi iç dünyamızda.Çoğu zaman içerisinde yer almak istediklerimiz için farkına varmadan değişimler yaşayabiliyoruz kendi içimizde. Bilmeden , fark etmeden değişiyoruz. Çevremizde onca kişi değişiyor. Nesneler bile yıpranması ile bir değişim yaşıyor zaman ilerledikçe. Bu bir gerçektir ki ; hayat kendi içinde , ve h...

Özlemini duyduğum o kar yağmıyor şimdi Şubat’ın son haftasında oynadığım kar ‘ın Ahenk uyandırışı kalmış sadece aklımda Göz alıcı beyazlık yok artık etrafta Farklı iklimlerin içerisinde kalmak Çoğu zaman eksiklik katıyor hayatıma Oysa daha on beşimdeyken ben Ne kardan adamlar , ne kar topları yapardım Her yer cıvıl cıvıl çocuk sesleri ile doluydu Memleketin o soğuk gecelerde   verdiği Sıcacık duygu bambaşkaymış oysa… Kış mevsimini fazla yaşamayan yerdeyim şimdi Taa.. on yedimde gelmişim Eksikliğini keşfettiğim kar’ın Yokluğu farkediliyor, yaşayışımda Önceleri bulutların yağdırışı kar’ı İzlettirişi ,ve mana bulmak Yere dökülen her kar tanesinde Cama baktığında, buğulanan bir düş Elini attığında; tertemiz bir sayfa Tadamıyorum bunları şimdi Eksiklik var yaşamımda sanki Buğulu bir cama sevdiğinin adını yazmak misali Ya da arkdaşına şakacık yapmak için Atılan bir kar topu ; özlemim şimdi Kıbrıs’ın bende eksikliğini hissettiğim yanı Özlemini duyduğum yağmayan o kar’ı   ...

Gecenin sessizliği hakim o soğuk bakışlarımda                                                 Oysa sensiz sessiz şimdi her yer                                                  Umut dolu bakışlarım yok artık                                                   Sen .. sen yoksun çünkü ...

Gün doğar her zaman ki gibi vaktinde                                                                                   Ve.. ve sen gelirsin aklıma                                                                            ...

Gülüyorsan ; ve güldüğünde mutluluk duyuyorsan  Mutluysan ; ve mutluluğunda huzur buluyorsan  Huzur doluyorsan ; ve huzur bulduğunda kendini seviyorsan   Kendin için YAŞA….     Ağlıyorsan; ve ağladığında üzüntü duyuyorsan  Üzülüyorsan; ve üzüldüğünde efkarlanıyorsan Efkarın birikiyorsa ve efkarlandığında haykırmak istiyorsan  Mutlu et  insanları ve Sev onları… Neden mi?  Kendini rahat hissedersin ve mutlu…. Kendin için yaşa.   ;)                                                                  ECEM YILDIZ                  ...

Her deminde koku var mevsimlerin, her anında bir hatırası var gelişlerinin mutlak bir değer de ölçüşüyorlar birbirleriyle. O kadar masum ki her mevsim; öbürlerinden ayrı; farklı bir havası var hepsinin, tek tek baktığında mevsımlere ve tadını çıkarıdığında anlıyorsun bu farklılığı. Hepsinin tenine dokunuyorsun aslında   her gelişlerinde. Kimisinin vakti geldiğinde, açtığı çiçek mesela… Hepsinin Farkılı bir hissi vardır akıllarda; verdiği koku, akıllarda kalan o güzelliği ve dört mevsimde de burnumuzda hissetiğimiz o güzel mis kokuları… Ne güzel değil mi hatırlamak, anımsamak bu güzellikleri… Küçük şeylerden mutluluk duymak ve tadına varıncaya kadar hissetmek o mutluluğu ve bir an olsun o mutluluktan uzaklaşmamak.      Öyle bir oluyor ki insan; tadı damağında kalacak güzellikler sunuyor hayat sana… mutluluk doluyorsun birden, huzura eriyorsun. Mesela ilkbahar ; her ilkbaharın gelişinde açar bazı çiçekler; gül,papatya,zambak,menekşe…. Peki ya   yazın; ilkbaha...

Ne kadar ufak   düşüncelerle çıksam yola büyür içimde sanki; ne kadar kararsızca dalsam güne büyür içimde    o sancı…..       Bir gün daha geçse diye beklediğimiz ümitleri yerine getirme dürtüsü bizi aslında engellerle boğuşmaya çağrır. Ne kadar anlamsızca da bulsak bu cümleleri gerçekten anlam saklıdır içlerinde ve gerçekçilik payı yüksektir. Ne zaman ileriye , hep ileriye bir adım atsak bir engel karşılar bizi tam yolun başında. Engel bizi hep karamsarlığa iterken; umudumuz yetişir imdadımıza fakat o da yetmez bazı   engelleri aşmaya, çıkan engelleri silmek insanların elinde değildir bazen…     Öyle bir olur ki engel bir sur gibi dayanır karşına ve .. sen   sen elin kolun bağlı bir şey yapamazsın… bazı   şeyler hayatta çözülemez olurlar ve hayat kendiliğinden çözer engelleri ve zaman ilacıdır herşeyin. Zaman çözer çünkü her engeli zaman hayatın çözüm noktasıdır zaman olmadan ilerleyemeyiz ve hiçbir engel ortadan kal...

KALIRMISIN? Gitme desem sana SARARMISIN? Yine eskisi gibi kollar ı nla beni ANLATIRMISIN? Eski günlerdeki gibi bana peri masallar ı n ı OK Ş ARMISIN? Saçlar ı mdan,ac ı lar ı m ı z ı payla ş t ığı m ı z zaman ki gibi   GEL İ RM İ S İ N? Eski günlerdeki gibi ölüme gidiyorum desem sana B İ L İ YORUM!    B İ L İ YORUM!   Gelirsin sen beni bir hiç olarak saymay ı p gelirsin Ve yine eskisi gibi mutluluklar ı m ı z ı n esiri oluruz   Sen mutluluk figuran ı olurken hayatta bende herzaman ki gibi ac ı n ı n figuran ı olurum Böylelikle sende mutlu olursun bende…. Kendi roller ı m ı z de ğ il mi sanki hayatta ..ben ac ı y ı tems ı l ederken bu yalan dünyada Sen mutlulu ğ u temsil ediyorsun…   AMA ş unu ikimizde çok iyi biliyoruz… kendimiz oluyoruz hep    Ne sen ben ı bana ş ikayet ediyorsun ne de ben seni sana Zaten böyle olmal ı sevgi… ne kadar z ı t olsada a ş klar elbet bir yönden çekmeli insan ı Ve biliyoruz ki .. bizim A Ş KIMIZ BU ENGEL İ çok...

Kırmızı renkte bir bisikletim vardı önceleri Zevk ile biner eğlenirdim Herkes imrenirdi o zamanlar Bir iç çekerdi arkadaşlarım Can atarak izin isterlerdi benden Bir tur atabilmek en büyük zevkleriydi. Kiminin hali vakti yerinde değildi Ve ben paylaşmayı severdim küçüklüğümden beri Güler yüzle istenilen arzuları yerine getirirdim En önceleri, hep kırmızı bir bisikletim olsa diye Hayalini kuran benden bir yaş küçük olan  ALİ’ ye  içtenlikle verirdim o küçük kırmızı bisikletimi Yüzü öyle güzel gülerdi ki, anımsardım O gülüşleri küçüklüğümden beri Severdim insanları , sayardım şimdi ki gibi Tebessüm ederdim etrafa anımsardım benden güçsüzleri Ve hep derdim ki, şimdi  olduğu gibi Benden ve bizden güçsüzleri güçlü kıl yaradan Duamı esirgemezdim  küçüklüğümden beri Anımsarım güçsüzü,yetimi . Kırmızı renkte bisikletim vardı önceleri Belki de hayatımda o sağladı başarılı olabilmemi İnsanları sevmeyi, insanları saymayı o öğretti En önemlisi paylaşımcı olmayı o öğretti ...

Bilinmedik bir yola baş koyan köylü bir adam ; ne yapacağını bilmeksizin bir yola çıkmıştır ve başına neler geleceğini umursamaz bir şekilde kendine yol çizmektedir.         Bir gün; Adam düz bir yolda yürümeye karar verir. ( Adam 65 yaşındadır) Her yürüdüğünde şöyle bir ve yahut 2 kilometre yürüyen bu adam gün geçtikçe; gün içerisinde  aynı saatte yürümeye karar verir ve aklına bir düşünce gelir ; Madem ben hergün yürüyorum ve her gün bir , iki kilometre yolu rahatca kat edebiliyorum neden ben bu yolu birkaç kilo metre daha uzatmıyorum diye düşünür. Sonunda her gün yarım kilometre kadar  yürüyüş mesafesini uzatır.Sonunda adam rahatça günde beş kilo metre yolu güzel bir şekilde yürümeye devam eder. Adam yürüdüğü günün akşamında bir tabela görür tabii ki ilk başta bu tabelayı önemsemeden yoluna devam eder. Ve dur bakım der ; renkli bir tabela olması onun dikkatini çekmesini sağlamıştır. Bu sebebten birkaç geri adım attıkdan sonra tabelaya bakmıştır...

 Sanma ki görkem yoktur ışlıklarda… Her görkemi karanlıkta arar insan tutkulu , ve.. bir güzel iç çekimlik heyecan ile ama asıl görkem ışıkta gizlidir onun yanıp arada bir dalgalanır gibi yapınca gözleri yakışı .. Bu bu bile bir görkemdir aslında  …           Şöyle bir durum vardur aslında genelde  aydınlıkken bir mum düşünürseniz göremesiniz  o      görkemi size verdiği o anlık tadı hissedemezsiniz. Karanlık olduğunda bir mum yakın ve o mumun dalgalanışına bir konsantre olun bakalım. Oysa ki ne kdar anlam yüklü ve anlamı çözmek ne kadar da görkemli olacaktır göreceksiniz. Düşüncelerinizi bile okuyabilir bilirmisiniz bir mum nasıl mı gerginsaniz ve dikkatli bakıyorsanız muma( ışığa) size yansıtacağı tepkl,ler vardır. Mum yanışına göre dalgalanır; fakat yoğunlasırsan  ışığa hislerinle hareket etmeye başlar ve  işte heyecan , tutku , rahatlama ve hissediliş o an başlar mutluluk.  Görkem; du...

Bir kumsaldın bende ıssız bucaksız içine sığamadığım Bazen olabildiğine mutluluk saçardın bazense kasvete boğardın geceleri Sensiz ; sahili olmayan bir deniz kadar yalnızdım Öfkemi dalgalarla dışa vurur , sinirimi bir tusunami kadar sert  gösterirdim  Artık öyle bir oldun ki bende ne seni takıyorum ne yalnız kalan denizleri şimdi.. Ben ben kendimi bile unutmuşum arkdaş !!!! Sen yine çıksanda karşıma bana Desen ki!!! Ben… Ben geldim olamam kı artık deniz Ve .. ve sen sen olmazsın ki benim için kumsal… Şimdi şimdi sen bende nasılsın bilir misin ? Olmayan bir şeyi nasıl var edebilirim ki? Hee! Sensiz zaten yoktum karşıma çıktın gözümde  çoktan bir hiç oldun… Umarım anladın be zalim .. Umarım anladın!!!! Geri dönüşler hiçbir zaman var olmamıştır. Olsa da sahtedir Ey dostlar inanmayın!! bu hayata böylecesine hiççç kanmayın  ….                         ...

Ben hissetmezken en derinden mutluluk hazını Sevgime bir kamçı saplandı o an, Kendimi attım sokağa haykırdım herşeyi Söyleyemediklerim oldu içimde harcanan Bazen anlatmaya bile mecalim kalmayan acılarıma Hüznü bastım , sağlam bir kazıkla Ağlamaklı oldu yine gözlerim Daldım gittim yine karanlığa Bir ışık doğdu haneme sonra İçinde ‘ siz ‘ bulunan , anladım ki bitmemiş sevgi Gözlerimi açtığımda önce bir adam  Beni elleriyle pışpışlıyor Sonra beni mutluluğun verdiği hazla Ağlamak tutuyor ; az bucuk görmeyle seziyorum  Aaa.. bir de kadın annemiş meğer Ne kadar da güzel gülüyor. Bende içten içe seviniyorum hani , Işığın geldiği, mutluluğun bulunduğu yerdeyim Sonra bir kadın ! beni bir yere götürüyor.. Ne göreyim bir da zayıfcana normal boylarda bir adam.. Sanırım oda babam oluyor , mutluluktan gözleri parlıyor Ağlamaklı olduğunu sezdiğim an gözüm başka yere kayıyor Ve .. ve bir küçük delikanlıya takılıyor , tombik Al yanaklarıyla sevincinden yerinde duramıyor. Ahh.. Canım abim...

  Sıkıntılı yılların verdiği bir birliktelik ile ummadığın yerden gelen ses   Sessizce bir çırpınışın gizemi ile uyanırsın sabaha ve ..   Ve yine aynı kavga ve yine aynı çırpınış içinde uyanmak sabaha.   Ne acıdır aslında.. …   Anlatmak istediklerini doğru bir şekilde ifade edememek sevdiğine, Anlaşılamamak gün geçtikc e içten içe acı çekerek Geleceğe dair umutsuzca yola çıkmak Bir nevi verilen sözlerin arkasında kalamama.. …   Nelerin getireceğini bilmeden hayatın ortasına olta atmış Beklemekten başka bir şey değildir yıpranmışlık Sadece aval aval bakmak çoğu zaman.. Kendini anlatamamak… …     Duygusal bağların git gide kopması şimdi.   Ellerin kelepçelenmiş .. ne farkı varki?   Konuşamamaktan anlatıp da anlaşılmamanın….   Ne kadar dil döksende , ne kadar karamsarlığa düşssende   Anlaşılabilmek için yıpranmıştır aşk…          Kıvranarak daha nereye kadar sürdürebilirsin , zamanını çalmaktan b...

    Kırılgan okların yay üzerinde durmayı sağlaması gibidir insan; hayatta doğru yeri bulabilmesi için ordan oraya kayı verir. Bazen ok yaydan çıkar ve sapar gidişatından.Sonra kaybeder benliğini ve yola çıkar; bulmak için. Bu esnada hataları düzeltir ve tecrübe edinmediği konularda yeniden hataya düşer. Birkaç deneyimden aldığı ders sayesinde ok yerini bulur ve artık sağlamdır. Tecrübe kazanan insan da aynı şekilde kendi deneyimleri sayesinde doğru yapmayı ve iş bitirme yeteneğine sahip olur. Bilir geçmişten aldığı derslerle atacağı adımları ve dimdik ayaktadır; kendinden emin ve başı havada.    Ne kadar biliyoruz desekte herşeyi hayatta elbet vardır bilmediklerimiz. Hatta kendimizi gün geçtikçe daha iyi tanırız. Çünkü kendimizde bilmediğimiz yanları vardır. Yaşayarak , görerek ve  hissederek bunu anlayabiliriz. Yaşamak dedik en önemliside bu ya… Hıhh! Yaşarken olgunlaşır insan ve önünü görerek ve sonra hissedersin. Belki kendini belki başkalarını. Ama yaşarsın...

Klavyenin beni bekleyişi... Sahte yazılarla , sahte düşüncelerle dokunmadığım klavyemin beni çağrışı , bana seslenişi bir başka bu akşam …   Öyle arzulu ki seslenişi ; yaz gerçekleri diyor , sahte değilsin , doğrulara bezenmiş tek gerçeksin diyor. Bak sen!! Kendimce diyorum ki ; sen, sen mi çağrıyorsun beni , gerçekten eminmisin gerçekten hafif ve   gerçekçi, dokunuslarımı üzerinde istiyor musun diyorum? Emin olmasından şüphesiz ;heyecanla bekliyor. Ve.. ve ben diyorum ki.. Gerçekler acıdır , hafif olan dokunuşlarım belki bir gün sanada ağır gelecek ve belki bu başlayınca sonsuza kadar devam edecek ve sana hep, hep zarar verecek… Olmaz dedi. Bana bir şey olmaz. Sen doğruları söylediğin , gerçekleri yazdığın sürece ben sana bir şey diyemem bağıramam , yazdıklarını örpas edemem , hee acı çekermiyim elbet çekerim ama hak ederde çekerim.AH! bir de acıyı da hak etmek vardır bilir misin ? Aa.. evet derim acıyı da hak etmek vardır. Neden mi gerçek bir dostun varsa yanıbaşında. Başba...