Ana içeriğe atla

GÜN DOĞAR HER ZAMAN Kİ GİBİ

Gün doğar her zaman ki gibi vaktinde
                                                                                  Ve.. ve sen gelirsin aklıma
                                                                                  Kurduğumuz o düşler…
                                                                                  Hani hep derdik ya gün doğduğunda hep beni hatırla…
                                                                                  Hep seni hatırlarım inan..
                                                                                  Başkasının kollarında bile olsam şimdi
                                                                                  Her gün doğduğunda aklımdansın..
                                                                                   Peki ya sen sen beni hatırlıyormusun? Acaba…
                                                                                  Aklından çıkıyor mu? Düşlerimiz 
                                                                                  Kurduğumuz hayaller..
                                                                                  Sende anıyormusun her gün doğuşunda beni
                                                                                  Gözlerin doluyor mu yaşlarla?
                                                                                  Her sabahın doğuşunda ağlamaklı oluyor mu kalbin?
                                                                                  Ben şimdi sensizim ve başkasına ait
                                                                                   O kadar mutsuzum ki ve halsiz
                                                                                  Çünkü sen yoksun ve hayallerimiz..
                                                                                  Sensiz akşamım bile gün doğar gibi

                                                                                  Hiç aklımdan bile çıkmıyorsun sevdiğim
                                                                                  Seni düşünmekten sabahım hiç kara olmuyor..
                                                                                  Seninle düşlerimiz gün doğumunda…
                                                                                   Seninle sevgimiz gün doğumunda
                                                                                              Ve seninle anımsadıklarımız…
                                                                                  Ve… her birşeyimiz sabahla birleşiyordu… 
                                                                               BU YÜZDEN BİTMİYOR SABAHLARIM
BU YÜZDEN KARANLIĞI BİLE AYDINLIK GÖRÜYORUM HALA…
      YANIMDA OLMASAN BİLE .. BİR YERLERDE VARLIĞINI HİSSETMEK BANA.. BANA ESKİ GÜNLERİ HATIRLATMAYA YARDIMCI OLUYOR…
     BAŞKA BİR BEDENE AİT OLSAM BİLE.. SENİ DÜŞNÜNMEDİĞİM BİR AN BİLE YOK BİRTANEM ….. BİR AN BİLE YOK…


ECEM YILDIZ                                          
                30/10/2009  

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

YIPRANMIŞ AŞKLAR

Sıkıntılı yılların verdiği bir birliktelik ile ummadığın yerden gelen ses  Sessizce bir çırpınışın gizemi ile uyanırsın sabaha ve ..  Ve yine aynı kavga ve yine aynı çırpınış içinde uyanmak sabaha.  Ne acıdır aslında.. … Anlatmak istediklerini doğru bir şekilde ifade edememek sevdiğine, Anlaşılamamak gün geçtikce içten içe acı çekerek Geleceğe dair umutsuzca yola çıkmak Bir nevi verilen sözlerin arkasında kalamama.. … Nelerin getireceğini bilmeden hayatın ortasına olta atmış Beklemekten başka bir şey değildir yıpranmışlık Sadece aval aval bakmak çoğu zaman.. Kendini anlatamamak… …  Duygusal bağların git gide kopması şimdi.  Ellerin kelepçelenmiş .. ne farkı varki?  Konuşamamaktan anlatıp da anlaşılmamanın….  Ne kadar dil döksende , ne kadar karamsarlığa düşssende  Anlaşılabilmek için yıpranmıştır aşk…        Kıvranarak daha nereye kadar sürdürebilirsin , zamanını çalmak...

KÜÇÜKLÜĞÜMDEN BERİ

Kırmızı renkte bir bisikletim vardı önceleri Zevk ile biner eğlenirdim Herkes imrenirdi o zamanlar Bir iç çekerdi arkadaşlarım Can atarak izin isterlerdi benden Bir tur atabilmek en büyük zevkleriydi. Kiminin hali vakti yerinde değildi Ve ben paylaşmayı severdim küçüklüğümden beri Güler yüzle istenilen arzuları yerine getirirdim En önceleri, hep kırmızı bir bisikletim olsa diye Hayalini kuran benden bir yaş küçük olan  ALİ’ ye  içtenlikle verirdim o küçük kırmızı bisikletimi Yüzü öyle güzel gülerdi ki, anımsardım O gülüşleri küçüklüğümden beri Severdim insanları , sayardım şimdi ki gibi Tebessüm ederdim etrafa anımsardım benden güçsüzleri Ve hep derdim ki, şimdi  olduğu gibi Benden ve bizden güçsüzleri güçlü kıl yaradan Duamı esirgemezdim  küçüklüğümden beri Anımsarım güçsüzü,yetimi . Kırmızı renkte bisikletim vardı önceleri Belki de hayatımda o sağladı başarılı olabilmemi İnsanları sevmeyi, insanları saymayı o öğretti En önemlisi paylaşımcı olmayı o öğretti ...

KAR’A ÖZLEM

Özlemini duyduğum o kar yağmıyor şimdi Şubat’ın son haftasında oynadığım kar ‘ın Ahenk uyandırışı kalmış sadece aklımda Göz alıcı beyazlık yok artık etrafta Farklı iklimlerin içerisinde kalmak Çoğu zaman eksiklik katıyor hayatıma Oysa daha on beşimdeyken ben Ne kardan adamlar , ne kar topları yapardım Her yer cıvıl cıvıl çocuk sesleri ile doluydu Memleketin o soğuk gecelerde   verdiği Sıcacık duygu bambaşkaymış oysa… Kış mevsimini fazla yaşamayan yerdeyim şimdi Taa.. on yedimde gelmişim Eksikliğini keşfettiğim kar’ın Yokluğu farkediliyor, yaşayışımda Önceleri bulutların yağdırışı kar’ı İzlettirişi ,ve mana bulmak Yere dökülen her kar tanesinde Cama baktığında, buğulanan bir düş Elini attığında; tertemiz bir sayfa Tadamıyorum bunları şimdi Eksiklik var yaşamımda sanki Buğulu bir cama sevdiğinin adını yazmak misali Ya da arkdaşına şakacık yapmak için Atılan bir kar topu ; özlemim şimdi Kıbrıs’ın bende eksikliğini hissettiğim yanı Özlemini duyduğum yağmayan o kar’ı   ...